Het is de dag van Sint-Jan, de langste dag van het jaar. Volgens de traditie staat dan niet alleen de natuur, maar ook de mensheid in bloei: vol van feestjes en nieuwe initiatieven. De energie is hoog, pronkerig en vluchtig. In de brandende zon staan aan de kade bij de Rhenense veerpont een paar mannen bij een statafel, handen in hun zakken, dure Ray-Ban zonnebrillen. Een van hen draagt paarse schoenen van velours. Het zijn redacteuren van de Gelderlander, vier van de regio Vallei, vier van de regio Rivierenland. Ze fuseerden vijf jaar geleden naar één kantoor en vanaf deze maand wordt ook de krant samengevoegd – hetzelfde nieuws naar twee keer zoveel mensen. Het wordt ‘gevierd’ samen met het 175-jarig jubileum van de krant, op dit pontje tussen Rhenen en Lienden. Ik ga heen en weer tussen de twee regio’s, van de ene redactie naar de andere, en het idee bekruipt me dat dit niet écht een feestje is.
Twee weken later app ik een van de redacteuren. Ze kunnen er zelf ook niets aan doen. Het kantoor in Rhenen is inmiddels gesneuveld, en de samengevoegde redactie zit nu in Arnhem. De beweging is herkenbaar: de regionale krant vertrekt uit de regio. Uitholling. Mooie schoenen, maar niemand staat nog in de modder. Het wordt tijd voor burgerjournalistiek, denk ik. Kritische geesten die lokale vraagstukken ter discussie stellen, nieuws brengen met andere invalshoeken. Oud-journalisten, freelancers, tegendraadse studenten: we vormen een onafhankelijke redactie, regelen eigen financiering, leiden mensen op om te bloggen, vloggen, persberichten te schrijven. Wie doet er mee?