COLUMN – Wie door de Wageningse binnenstad loopt, ziet ze misschien: zeven kleurrijke posters achter winkelruiten en op de ramen van de bblthk. Ze zijn het eindresultaat van een bijzonder kunsteducatieproject op Wageningse basisscholen: Vrijland, bedacht door schrijfdocente Sonja van der Arend. De centrale vraag: wat als kinderen het voor het zeggen hebben? Samen bedachten ze een land, compleet met plattegrond, regels, een vlag en idealen. Er mocht gestemd worden op een vorm van leiding: een ‘praatbaas’ die met iedereen moest overleggen, een ‘natuurbaas’ die handelde in het belang van de natuur — of een ‘tiran’ die gewoon z’n zin mocht doen. Verrassend veel kinderen wilden die laatste rol. Niet hoeven overleggen leek hen de ultieme vrijheid. Toch stemde de meerderheid de tiran weg. Daarna volgden vrije verkiezingen. Een jongen die dolgraag tiran wilde zijn, deed alsnog mee. Hij won — maar moest nu een praatbaas zijn. Dat viel niet mee: ineens moest hij luisteren, overleggen, compromissen sluiten. Leiderschap bleek iets anders dan de baas spelen. Sonja sprak er met vuur over terwijl we de posters ophingen. Het voelde niet als knutselwerk, maar als een lesje democratie, verpakt in creativiteit.
Op 5 mei is er weer een Vrijland-kinderplein op het Bevrijdingsfestival. Dus als u daar een kleuter ziet met een rode pet waarop staat Make Vrijland Great Again, die belooft “alle snoepjes terug te halen” en “een muur om het Torckpark te bouwen tegen binnendringende peuters” — dan weet u: de Vrijland-verkiezingscampagne is begonnen.
(Gepubliceerd in De Gelderlander, 25-04-2025)
Meer hierover op deze site ?