Het is de dag van Sint-Jan, de langste dag van het jaar. Volgens de traditie staat dan niet alleen de natuur, maar ook de mensheid in bloei: vol van feestjes en nieuwe initiatieven. De energie is hoog, pronkerig en vluchtig. In de brandende zon staan aan de kade bij de Rhenense veerpont een paar mannen…

Afgelopen weekeinde mocht ik het Woetstok-festival presenteren, samen met Tessa Waalderbos. Het was een feestje om te mogen doen, maar nog mooier om bij deze organisatie betrokken te zijn. De Woetstok-organisatie is met elke editie een vol jaar bezig. Na het feestje van deze keer begint de voorbereiding voor 2024 alweer bijna. Over een paar…

Een jubileum: inmiddels woon ik een jaar op mezelf, in de Wageningse Bloemenbuurt. Alleen. Aanvankelijk was het moeilijk, maar inmiddels heeft deze woonplek mythische proporties aangenomen. Want iedereen begint in een flatje, dat is algemeen bekend. Pas daarna woont men op de grond. Het is de broedkamer van de mensheid. Larven gestapeld in een honingraat….

De dichter Martinus Nijhoff (1894-1953) heeft mijn interesse – ten eerste omdat hij een literaire duizendpoot was: dichter, vertaler, toneelschrijver. Hij dacht als een uitgever, opportunistisch en commercieel, maar hij was een beroemd voorstander van autonomie in de kunsten.  Zijn werk en zijn leven waren vol tegenstrijdigheden, wat hem achteraf ongrijpbaar maakt – en voor…

Vandaag is mijn jongste jarig. Ze is bij mijn ex en dat is wat ongemakkelijk, omdat ik dan toch graag langskom om haar ontbijt op bed te geven. We geven haar een drumstel, dat is omdat ze sinds een jaar in een bandje zit. Zij is de drummer. Het punt is: ze heeft nog nooit…

In een aantal gesprekken, aangezwengeld door het Het Nationaal Comité Herdenking Capitulaties 1945, kwamen drie van de Wageningse stadsdichters tot nieuwe inzichten en zelfs wat dichter bij elkaar. ‘… Sorry, maar ik heb helemaal niks met die hele Tweede Wereldoorlog,’ durfde de huidige stadsdichter Ellen te zeggen. Oud-stadsdichter Laurens: in mijn jeugd werd er niet over…

Het ene fruit is grappiger dan het andere. Stel je voor, je zou een mop vertellen en die begint met ‘Er kwam een banaan bij de dokter…’ Dan weet je dat het lachen wordt. Een simpele appel krijgt dat niet voor elkaar. Misschien is het de kleur of de vorm. Iemand zou er op kunnen…

De bliksem splijt de grauwe lucht Met weergaloze kracht Donder, traag gebulder Dreunt dreigend door de nacht Zij die nog leven, opnieuw bevreesd Zij die weten hoe de oorlog is geweest Rotterdam… – Frédérique Spigt, Rotterdam (2000)   “De sfeer van die nieuwbouwstad vol littekens heeft me opnieuw geïnspireerd. Gisteren reed ik erheen voor  een…

Verdwaalt u ook wel eens? Laatst sprak ik een ex die nu dolgelukkig is in de liefde. Ze vertelde over een weekeindje weg met haar vriend en zei: ‘Ik breng ons erheen, en vanaf daar weet hij de weg. Ik weet niet hoe hij het doet, maar het voelt heel fijn’. Conclusie: hij is een…

“Een doos is de perfecte façade. Het reduceert alles tot iets voorspelbaars met gelijkvormige dimensies: vierkant, bruin, karton. Dozen kun je rechtzetten, verplaatsen of opstapelen, daar houdt het wel een beetje mee op. De beperking maakt me rustig, ze helpt me met nadenken. Je zou kunnen zeggen dat het is als Brinta voor de hersenen…