Volgens een podcast die ik luisterde, gelooft 51 procent van de jongeren in Amerika niet meer in een monogame relatie. Het werd gezegd door Philip Huff, schrijver van het boek ‘Open’ (2024) in een podcast van de Volkskrant. Relatietherapeut Esther Perel werd meermaals aangehaald.
Midden in de scheiding, was dit een fase. Ik luisterde veel naar Esther Perel en bedacht dat dát dan misschien nog een oplossing zou zijn. We zouden ‘grijs’ gaan, verbinding behouden maar ook anderen toelaten in ons leven – maar dat kon niet. Het was ‘zwart of wit’, zei ze. ‘Ik wil geen grijs.’ Misschien had mijn ex gelijk, was zo’n stap hoe dan ook het voorportaal van het einde. We deden dat dus niet, en gingen nog één keer met de kinderen op een prachtige bootvakantie – onze zwanenzang. Het was zo mooi, bitterzoet: er was letterlijk een zwarte zwaan die steeds rond ons bootje in de haven bij VADA zwom. Later hoorde ik dat hij ‘Zorro’ heette.
Nu is Zorro dood – al drie jaar – dat vertelde ze me afgelopen weekeinde bij de overdracht. (Hij sneuvelde tegelijk met ons huwelijk: doodgebeten door een loslopende hond. Het einde is altijd lelijk.)
Ze was met haar nieuwe vriend en de kinderen gaan wandelen en had bij Renkums Beekdal Zorro’s opgezette lijf gezien. Er stond een bordje bij. Hoe de zwarte zwaan in de Jufferswaard steeds bij het witte zwanenpaar het mannetje wegjoeg en het vrouwtje beminde – tot het een vruchtbaar soort trio-relatie werd. In Nederland is door deze constructie de bevolking van hybride zwart-witte zwanen bijna verdrievoudigd. Het waren er zes, en in korte tijd waren het er 17. Grijze zwanen. Ze komen nog geregeld terug naar de Jufferswaard.
‘Toch nog grijs,’ zei ik haar.
Ze moest lachen.

(Gepubliceerd in de Gelderlander, 13-04-2024)