Gedachten op dinsdag: Tango in het voorportaal

Home / Gedachten / Gedachten op dinsdag: Tango in het voorportaal
Gedachten op dinsdag: Tango in het voorportaal

COLUMN – Het Oranje Nassau-oord, vlak over de berg bij Renkum, voelde als een voorportaal van het hiernamaals. Alles rook hier naar wachten. In de hal was een treincoupé nagebouwd voor demente bewoners, in de eetzaal klonk de Zangeres zonder Naam. En vlak bij de oude kapel hing hij: de gestorven koning, Willem III, stijf in zijn lijst. Toch was ik hier vanavond gekomen om het leven te ervaren… Het was een kwestie van tijd voor de tango me te pakken zou krijgen. Ik was natuurlijk een makkelijke prooi met mijn wilde haar en mijn gebloemde overhemd. Zonder partner had ik me aangemeld voor de basiscursus die hier werd gegeven. Ik had gehoord: ‘De man heeft het in deze dans aan het begin veel zwaarder.’ Dus wil ik leiden. In stilte. In schoenen van drie euro van de Emmaus, met gladde zolen.
Deze week danste ik met een vrouw die de hele tijd bleef praten: over de muziek, haar schoenen, hoe uitdagend de tango was – vooral voor haar. Ze danste met haar hoofd, niet met haar lijf. Maar ik glimlachte, knikte, en toen de accordeon inzette, zweeg ik. Ik sloot mijn hand om haar arm, ademde in, en leidde. En zij volgde, deed zelfs een ochospaso.
Na afloop deed ik mijn jas aan bij het portret van Willem III. De oude kapel van het tehuis leek me bij binnenkomst nog een kuise plek, van houten banken, vergeelde bijbels. Maar nu, met de muziek nog in mijn lijf, zag ik het anders. Ik herinnerde me hoe deze koning niet regeerde met verstand, maar met verlangen – hoe hij bekendstond om zijn driftbuien en zijn maîtresses. En ineens begreep ik het: deze plek is niet kuis. Ze is oud. En oud betekent niet dood, maar dat het verlangen kan sluimeren onder de oppervlakte, als een smeulend kooltje. Vanavond gloeide hier iets na: de mogelijkheid om te raken en geraakt te worden. Om te leiden of geleid te worden, kortom: te voelen. En het ingedutte Oranje Nassau-oord leek me ineens de perfecte plek hiervoor. Want misschien hoort de tango juist thuis op plekken waar niets meer hoeft. Behalve voelen.

(Gepubliceerd in de Gelderlander, 8 november 2025)

Meer over relaties: