Ik ben een zilvervisachtige – een papiervisje, steeds weer aangetrokken door tonnen paperassen, boeken en geschriften. Ik zit graag aan in hoogte verstelbare bureaus tussen andere papiervissen, knipperend in het bleke tegenlicht van digitale pagina’s – in gebouwen met glazen gevels die modern ogen maar waarin de kennis al van oudsher huist: de bibliotheek. Een…

Er is een wereld beroemd schilderij door Casper David Friedrich, getiteld “Der Wanderer in Nebelmeer”. Het toont een man met wandelstok stok, op de top van een berg. Hij kijkt neer op een kolkende wolkenmassa, statig. Dat werk heeft me altijd geboeid – ik identificeer me met hem, die mysterieuze figuur, van de rug afgezien….

Er zijn van die mannen die het liefst met hun handen bezig zijn. Houtbewerken bijvoorbeeld. Dat zij zegt ‘Jozef, volgens mij gaat het nu gebeuren…’ Maar dat hij er geen aandacht voor heeft, in gedachten liever bij praktische zaken is, bedenkt dat hij het ezeltje moet verkopen. Ze roept nog: ‘Jozef, het uur is reeds…

Wie deze dagen naar het Sinterklaasjournaal kijkt, zou eens moeten letten op de wenkbrauwen van Sinterklaas – of eigenlijk die van Stefan de Walle, die de rol van de goedheiligman vertolkt. Wenkbrauwen zijn het allermoeilijkst – je zou kunnen zeggen: de sleutel tot de hele sint-performance, zowel in de grime als in het acteren. Ik…

Een week of drie geleden was ik bij de herdenkingsplechtigheid van de dochter van de voor-voormalig Intochtsinterklaas: Rietje Driever. Haar vader overleed al jaren eerder, en nu zijn ze samen in het rijk der heiligen. Ik kende haar zijdelings – ze was de moeder van mijn schoonzus – maar de overweldigende aandacht voor haar uitvaart…